Istnieje wiele mitów na temat ADHD, bardzo szkodliwych i krzywdzących. Dlaczego? Bo kiedy przyjmuje się je za prawdę, to mogą skutecznie opóźnić dostrzeżenie problemu, postawienie diagnozy oraz pomoc dziecku i rodzinie. Ważne jest więc, aby takie szkodliwe przekonania na temat ADHD obalać. Oto kilka z nich.
Mit 1: ADHD nie istnieje
Nieprawda. ADHD to stan chorobowy. Zaburzenie to jest wpisane do rejestru chorób, a leczeniem zajmują się specjaliści. Badania obrazowe pokazują różnice w rozwoju mózgu między osobami z ADHD a osobami, które go nie mają.
Mit 2: Dzieci z ADHD są po prostu leniwe
To krzywdzący i nieprawdziwy pogląd. ADHD nie jest problemem motywacji czy lenistwa. Dzieci i dorośli, którzy mają ADHD, często starają się, jak mogą. Oczekiwanie od takich osób, żeby się „po prostu skupiły”, jest jak oczekiwanie od krótkowidza, żeby dobrze widział bez okularów. Trudności z utrzymaniem uwagi nie wynikają z ich nastawienia, ale z funkcjonowania i budowy mózgu.
Mit 3: ADHD jest efektem złego wychowania
Nieprawda. ADHD jest spowodowane funkcjonowaniem mózgu, a nie kompetencjami rodzicielskimi czy brakiem dyscypliny. Ten częsty zarzut zazwyczaj najbliższej rodziny wywołuje u rodziców jedynie wyrzuty sumienia, poczucie winy oraz chęć szybkiego zdyscyplinowania dziecka, co często przynosi odwrotny skutek. Tak jak dzieci nie umieją kontrolować swojego zachowania, tak samo rodzice nie są w stanie na nie wpłynąć zwykłymi metodami wychowawczymi.
Mit 4: Wszystkie dzieci z ADHD są nadpobudliwe
Dziecko z ADHD biega, skacze, nie może spokojnie usiedzieć. A kiedy tak nie jest, to po prostu nie ma ADHD. Nieprawda. Istnieją inne objawy ADHD, np. trudności z organizacją i planowaniem, z zarządzaniem emocjami, z rozumieniem konsekwencji. Jeśli kojarzymy ADHD tylko z nadpobudliwością, łatwo możemy przeoczyć źródło problemów dziecka.
Mit 5: Tylko chłopcy mają ADHD
Nieprawda. Dziewczynki są po prostu rzadziej diagnozowane. Dlaczego? Bo u nich ADHD przejawia się inaczej. Dziewczynki mają zwykle mniej problemów z nadpobudliwością i kontrolą impulsów niż chłopcy. Są bardziej marzycielskie. Istnieje więc większe prawdopodobieństwo, że ich objawy zostaną przeoczone, a one niezdiagnozowane.
Mit 6: Z ADHD się wyrasta
Nieprawda. Objawy wraz z wiekiem mogą się zmieniać, ale nie ustępują. Niektóre można łatwiej opanować, a odpowiednie terapie i strategie ułatwiają radzenie sobie z problemem. Ale towarzyszy on danej osobie całe życie.
Mit 7: Dzieci z ADHD są mniej inteligentne
Są też mniej zdolne, dlatego mają trudności szkolne. Nieprawda. ADHD nie ma nic wspólnego z inteligencją. Ale prawdą jest, że objawy ADHD (np. niezdolność do utrzymania uwagi, kontrolowania impulsów) mogą przeszkadzać w nauce. Nie powodują jednak trudności w określonych umiejętnościach, takich jak czytanie, pisanie czy matematyka.
Mit 8: Dzieci z ADHD na niczym nie mogą się skupić
Nieprawda. Istnieją aktywności, zadania, którego wciągają dziecko z ADHD bez reszty. To właśnie często rodzi podejrzenie, że dziecku po prostu brak chęci i motywacji. Skoro potrafi przez godzinę grać w grę komputerową, to dlaczego nie potrafi skupić się na lekcji? Prawdą jest, że osoby z ADHD mają trudności z koncentracją. Ale potrafią również nadmiernie skupiać się na rzeczach, którymi są bardzo zainteresowane. Jest to właściwość każdego człowieka. Jednak każdy przeciętny człowiek potrafi skupić uwagę, nawet jeśli coś nie jest interesujące, a jednocześnie jest w stanie nie zwracać uwagi na coś interesującego, kiedy musi skupić się na zadaniu. Takiej możliwości nie mają dzieci z ADHD. Sterowanie uwagą nie podlega ich woli.
