Pokora to cecha bardzo niedoceniana. Często traktowana jako słabość, jako oznaka uległości i niezaradności. Prawdziwa pokora jednak jest największą zaletą i piękną cnotą, o czym przekonujemy się najczęściej za późno. Po tym, jak wyśmialiśmy, wyszydziliśmy, obmówiliśmy. Ludzie pokorni zmierzają do celu, wiedząc, jaki ten cel. Pokory brakuje często tym, którzy chcą tu i teraz, od razu.
